“ลุงนึกว่ายังไม่มีที่พัก… จะชวนพักด้วยกันที่นี่… ”

ลุงครามกล่าว…

มายน์จ้องมองตาลุงคราม รู้สึกถึงความเหงาที่สัมผัสได้ แล้วจู่ๆ ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นในหัวของมายน์

“งั้นวันนี้เดี๋ยวผมพาลุงออกไปกินข้าวข้างนอกแล้วเรากลับมานั่งดื่มด้วยกันดีไหมครับ… ฉลองกันส่งท้ายปี… ”

มายน์เกิดไอเดียขึ้นมากะทันหัน…

จู่ๆ ก็นึกอยากทำหน้าที่เพื่อนที่ดีให้กับยุทธ ไหนๆ ก็อุตส่าห์เดินทางมาจนถึงบ้านลุงครามแล้ว เห็นแกอยู่คนเดียวคงเหงา มาอยู่เป็นเพื่อนคุยสักพักก็ยังดี

“ดีเหมือนกัน… ขอบใจนะ นี่ลุงเกือบลืมไปแล้วนะว่าวันนี้เป็นวันสิ้นปี… เวลามันช่างผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน… ”

ลุงครามยกเบียร์กระป๋องขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว