คริสต์ศักราช 1860

ตรงกับพุทธศักราช 2403

ณ ประเทศแห่งหนึ่งที่ตกหล่นไปจากแผนที่โลก ที่คฤหาสน์สีเทาหลังใหญ่มหึมาตั้งอยู่ท่ามกลางอ้อมกอดของขุนเขาใกล้ทะเลสาบ

         ประกายแสงแดดสีทองอร่ามของยามสาย สาดทอมากระทบกับลวดลายเหล็กดัดของบานประตูสีเงินขนาดใหญ่ ความยาวกว่าสิบเมตร โอบล้อมไว้ด้วยแนวรั้วก่อด้วยอิฐสีศิลาแลงสีแดงสูงเกือบห้าเมตร

แสงที่ตกกระทบประตูเปล่งประกายมลังเมืองสะท้อนวาบเข้ามาภายในรถม้าสีดำคันหรูที่ภายในมีร่างของสาวน้อยนั่งมาด้วย

“ถึงแล้วครับคุณหนู… ”

 ‘ลุงเจมส์’ ชายวัยสี่สิบปีผู้มีรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลา เป็นพ่อบ้านทำงานรับใช้อยู่ภายในคฤหาสน์เก่าแก่หลังนี้มานานหลายปี เหลียวหลังกลับมามองร่างบอบบางของสาวน้อยแสนสวยที่นั่งอยู่ในเบาะหลัง

“ถึงเร็วจัง… ”

‘โมนาร์’ สาวน้อยวัยสิบแปดปีที่หลับมาตลอดทาง สะดุ้งตื่นขึ้นมากล่าวกับคนขับรถม้า